ბლოგი ქოლგიანებისთვის (და არამარტო)

    გარს უამრავი ადამიანი გვაკრავს, რომელთაგან ზოგი დედაჩვენია, ზოგი - მამაჩვენი, ზოგი - მეგობარი,  ზოგი - ნაცნობი, ზოგი - შეყვარებული, ზოგიც - ჩვენს ცხოვრებაში მეგობრის ან მეგობარზე მეტის ადგილის დაკავების მსურველი. თავად ჩვენ კი ვერ ვართ ისეთი უნივერსალურები და ყოვლისშემძლეები, რომ ჩვენს გარშემომყოფებს ისეთი შვილობა, მეგობრობა, ნაცნობობა თუ შეყვარებულობა გავუწიოთ, როგორიც და რა დოზითაც თითოეულ მათგანს სურს. და ეს სხვადასხვა მიზეზით შეიძლება იყოს განპირობებული. ჩამოვთვალოთ ზოგიერთი მათგანი (ჩვენი სამიზნე პირობითადაც "სამიზნედ" მოვიხსენიოთ): 1) სამიზნეს ცუდი აურა აქვს (ყოველ შემთხვევაში, თქვენ ასე ფიქრობთ); 2) ის ენერგოვამპირია და გფიტავთ  (ყოველ შემთხვევაში, თქვენ ასე გეჩვენებათ);

   თუ ამ წიგნმა მკითხველს თავი სულელად, უჭკუოდ აგრძნობინა, უნდა დაფიქრდეს, იქნებ მართლაც ასეა.. მაგრამ, არა. სულელებად თავს მხოლოდ ისინი იგრძნობენ, რომლებსაც მთელი გულით ენდომებათ პროფესიონალი არქეოლოგებივით კარგად ამოჩიჩქნონ ნაწარმოების დაფარული სიღრმეები და გააკეთონ ნამდვილი ლიტერატურული აღმოჩენები. ჭეშმარიტი სულელები კი, როგორც სჩვევიათ-ხოლმე ჭუჭყიანი ხელების სხვებზე შეწმენდა, უჭკუობას თავად წიგნის ავტორს მიაბრალებენ. "ხმაურისა და მძვინვარების" ზედაპირული წაკითხვა იგივეა, რაც უყურებდე შედევრად შერაცხულ ხელოვნების